υπεραποχρώντως

Α

επίρρ. περισσότερο από αρκετά, υπεραρκετά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπεραποχρῶν, -ῶντος, μτχ. ενεστ. τού ρ. ὑπεραποχρῶ + επιρρμ. κατάλ. -ως].